Het spel van El en Dee

El Leefde in Liefde. El was blij, en groeide op als een gelukkig en vrij deel van Al. El had een speciale taak dat wist El al. De taak die El vervulde kon door niemand anders beleefd worden. Haar taak, samen met al haar vrienden en famillie was dat ze kon helpen om zichzelf groter te maken. Gelukkig als ze was keek El naar het spel van haar familie en vrienden dat gebeurde in een soort poppenkast, ze vond het heerlijk om mee te leven en mee te roepen met de spelers in de kast die ook vrienden en familie waren. Ze genoot van de mooie avonturen die in de poppenkasten te zien en beleven waren. en gaf aanwijzingen aan de spelers waar ze kon, in afspraak met het spel en de spelers en samen met  al haar familieleden, zelfs al konden de spelers hun niet  horen, haar enthousiasme doofde nooit. Op een gegeven moment  kon El ook een poppenspeler worden. Een poppenspeler van poppen die hun plek op de nieuwste planeet van keuze hadden de planeet Aarde, ook wel Gaia genoemd. Ze had al gezien en ervaren hoe mooi en ontwikkeld zulke spellen waren in andere planeten van keuze en wilde dolgraag meedoen. Vol liefde gaf ze zich over aan haar taak. Er waren regels waar El zich aan moest houden. In al de spellen die El zou spelen mocht El zich niet bemoeien met het spel der poppen tenzij de poppen er zelf  om vroegen. De poppen zouden niets weten van de El die zij werkelijk waren, de poppen waren vrij in hun spel. Ze was benieuwd welk spel zich zou ontrafelen, alles was mogelijk, het spel was pure improvisatie... El stak haar hand door het gat van haar keuze en het spel begon. 

We zullen de pop L noemen Dee en L werden samen geboren, op precies hetzelfde moment. En ze groeide samen op, konden niet zonder elkaar. Toch waren ze zo verschillend. Vanuit de ogen van L was Dee altijd een stukje groter. L vond het heerlijk als Dee tevreden was en ze wist heel goed hoe Dee zich goed voelde, L had namelijk ontdekt dat ze zichzelf kleiner kon maken en als Zij zich kleiner maakte had Dee meer ruimte en kon Dee meer doen. Dee vond het heerlijk dat hij dan kon bepalen welk spel er gespeeld werd. Dat maakte L weer gelukkig. Lange tijd ging het spel van Dee en L door. Dee werd in die tijd steeds belangrijker voor L, zelfs zo belangrijk dat L zelfs soms een tijdje vergat dat zij ook belangrijk was en ook kon bepalen wat er gebeurde. Het spel van L was altijd vrolijk en blij, vol liefde en geluk, ze hield vooral van spelen met liefde en waardering, van schoonheid en compassie. Dan ging L groeien stralen als de grootste zon. Nou moet je weten dat ze Dee dan altijd hoorde en zag en dan zag ze dat Dee niet mee kon doen met het spel van L, niet dat Dee niet wilde, hij kon simpelweg niet. Dee was jaloers op L dat zij zo kon stralen en dat hij dan niet mee kon doen met haar, ergens was hij hartstikke bang van L, juist omdat ze zo groot was. Dee probeerde dus vanalles om El klein te maken. Compassievol als ze was maakte L zich dan kleiner en keek dan weer naar Dee en zijn spel. De spellen van Dee waren anders dan die van L. Dee hield meer van macht en aandacht, en gebruikte allerlei middelen om die te krijgen. Soms werkte verdriet, soms boosheid, mokken werkte ook heel goed en vooral angst was een goeie. Met angst kon Dee heel groot worden omdat L zich heel klein maakte dan. 

Op een moment begon L zich af te vragen hoe het zou zijn als ze helemaal gelukkig zou zijn. Het was ok om Dee steeds belangrijk te maken maar ze merkte dat ze zichzelf daarmee te kort deed. Als ze zich klein maakte en ze contact maakte met de stilte in zichzelf kon ze ergens geroep horen van een afstand en dat geroep bracht dan een soort herinnering in L op. Ze wist dan niet precies wat dat was maar wel dat er meer was dan alleen dit spelen met Dee en Dee belangrijk maken. Ze besloot eens te luisteren naar dat geroep in de stilte van binnen. Ze werd blij van de herinnering en het gevoel dat het zachte geroep haar gaf en met die blijdschap begon ze te groeien. Het vulde haar met liefde en aansporing om die liefde te voelen om meer van zichzelf te laten zijn. Het leek een ander soort liefde te zijn dan die ze gewent was, meer de liefde van herkenning wie en wat Ze ook El weer was.. Ah ja natuurlijk!! Behalve L was zij ook onderdeel van El en haar familie die zat te kijken naar de spelen van L. Wat heerlijk te weten en te herinneren wie ze ook El weer was. El, het wezen van liefde, licht en vreugde. El de poppenspeler.. Inmiddels was ze zo groot geworden en zo aan het stralen dat ze zich afvroeg hoe t met Dee was. Dus ze zag Dee die zo boos en verdrietig was en bracht haar aandacht naar hem... Maar wat gebeurde daar nou? Dee kon niet meer bij haar zijn als ze zo fel scheen, blij en gelukkig was en als ze haar stralen naar Dee bracht moest hij opzij.. Dus besloot ze zich wat kleiner te maken en zo Dee wat groter te maken. En met het kleiner maken werd ook het gevoel en het contact met de liefde kleiner. Toch bleef de herinnering.. En het leven van L zou voor altijd anders zijn met het weten, de herinnering wie ze was. 
Het zaadje was gelegd.. Een nieuw spel werd geboren..