Flashbacks

Plots een uitnodiging krijgen van een oude liefde. Na twintig jaar weer contact hebben brengt iets magisch met zich mee. het zet een rollercoaster van gevoelens mee van mooie momenten gedeeld, en ook moeilijke momenten. Talloze beelden passeren de minds eye. Maar het doet meer, het geeft volop inzicht en geeft ruimte aan andere dingen vanuit het verleden om weer vanuit nu gezien te worden. Het is prachtig om dan te zien dat sommige dingen gewoon gestuurd zijn vanuit een ander deel van onszelf, op afspraak, zodat het mogelijkheden zijn om bepaalde mensen in je leven te krijgen die simpelweg goed zijn voor jou om je mee te verbinden.*

Het gebeurde de afgelopen weken. Het delen in berichten kwam al snel uit op "lets meet", er is simpelweg teveel om te vertellen in berichtjes. dus kwam het er gisteren van om te gaan uit eten. Zoals een goed Marco betaamd lieten we het "wat en waar" aankomen op het laatste moment en ik stelde plots voor om te gaan uit eten. Ik had dat nog niet bedacht, het was intuïtie, dat is hoe ik werk. Ik gaf de tijd aan en zij de plek. na een paar we kunnen hier heen en we kunnen daarheen kwam er plots een "Oh! ik ben een keer naar.." en we wisten dat dat m zou worden. funny life. Gaande de tijd op deze zaterdag kwamen er meer beelden van de mooie tijden die geweest waren. Zolder, eerste ontmoeting, ook in een leuk tentje en ook op zo'n grappige manier naar wat ik me herinner. We gingen toen beiden als chaperonne mee met iemand die de ander wel zag zitten en fungeerde als dubbel date bij een pizzeria. Op een of andere manier was er bij ons betere klik dan bij hun leek het wel. Toen we klaar waren in het restaurantje was het als dansen op veren, zo'n stuiterend gevoel van "wat overkomt me nu weer?" en beginnende vlinders, gloeiende oren en de buzzzzz.. Heerlijk.. Nog meer herinneringen kwamen boven, Valentijnsdag, vakantie, lekgestoken worden door Donaumuggen, wandelen in Pest, kleine restaurantjes zonder Engels, ophalen na werk, afwassen. Leuk, stuk voor stuk.

Intussen die dag op fb plaatste Marianne iets over een meeting op t Hodenpijl waar ze een bijzondere dag meemaakte. Ik heb haar later bij Free hugs Den Haag ontmoet maar het bleek dat we elkaar bij het Hodenpijl ook al ontmoet hadden.. we hadden zelfs in dezelfde bus gezeten naar het bleek. Alleen weten we daar niets meer van. Dat we elkaar maanden later bij Free Hugs alsnog ontmoetten geeft blijk van de verbinding en afspraak vanuit de zielsoverleg.* Er is geen toeval.

Afijn de avond kwam en het eten lonkte. Nadat we ontmoet hadden, elkaar meteen herkennend natuurlijk, kwamen we aan bij het restaurant. Oude gewoontes die ik met haar deelde sprongen weer op en werd ik me van bewust. Grappig hoe het lichaam dat soort dingen onthoud, nog grappiger dat ik me er nu zo van bewust ben.. Aangekomen bij het tafeltje liep ik plots in de weg van een paar vertrekkende gasten een er van kwam me bekend voor. Een grote “HEEEEEJ” ontsnapte uit mijn mond en het bleek een vriendje vanuit mijn kindertijd te zijn met zijn broer. Ik had nog bij hem gespeeld, in hun tuin, bij hun thuis. Daar gelogeerd, in bomen geklommen samen, in het riet van de buren, bij mijn opa en oma langs geweest, dat was een van zijn herinneringen vertelde hij me. Volop flashbacks dus. Blij dat hij er was geweest merkte ik toen ze weg waren en we zaten. Het werd een avond vol verhalen over kinderen van nu, van beider kanten, werk, “hoe is het met...” Lachen, blijdschap.. gewoon zo'n heerlijk weerzien waarbij de beelden van weleer regelmatig voorbij dansten. Machtig mooi. Als klap op de vuurpijl een sundae bij McDonald's, een oude werkgever van mij.. nog meer herinneringen. En toen was t tijd om te gaan, ieder zijn eigen weg, in de eigen energie. Met volle glimlach en rozig van de twee wijntjes ging ik slapen die nacht. Wat is het leven mooi. <3 Dit soort dingen kun je niet bedenken van te voren.

* Een aantal maal ben ik semibewust bij zo'n zielenoverleg geweest, als kijker een keer en zelfs een keer als speler waarbij ik als afsplitsing van de speler mee keek in dat deel van mij die de afspraken maakten. Overleg dat dagen duurde (wat geen dagen zijn want er is daar geen tijd of plaats) en waarbij alle mogelijkheden bekeken werden om uit te komen op de meest fijne ervaring waarbij ieder de dingen kan uitwerken die uitgewerkt moeten worden. Ook meermalen aan het eind van de droomtijd de hoeveelheden overleggen op persoonlijke basis, de vanzelfsprekendheid die er dan is om een bepaalde rol op je te nemen in iemands leven, slechts als mogelijkheid natuurlijk, we kunnen immers vrij kiezen of we ingaan op onze intuïtieve ingaves of niet, of we blijven luisteren naar de stem van het hoofd of het hart. En ook die mogelijkheden indekken met “als we dan niet daar ontmoeten dan kunnen we dat daar en daar alsnog doen. “ Prachtig hoe dat werkt. Ik ben een rijker mens nu ik zulke ervaringen heb. Ze zijn niet uit te leggen aan de meerderheid, slechts enkelen maken ze bewust mee.

En ook daarvan nu weer de flashbacks..

Het leven is magisch, zoveel meer dan we denken..

<3 <3